زهرا نصراللهی؛ مهران زارعی
چکیده
در دهه‌های گذشته، مطرح شدن مفهوم برنامه‌ریزی منطقه‌ای و کاربردهای مدل داده-ستانده در این زمینه، باعث شده است که تهیه جداول داده-ستانده منطقه‌ای به شدت مورد توجه پژوهشگران و سیاست‌گذاران حوزه‌های مختلف قرار گیرد. با توجه به زمان‌بر و پرهزینه بودن تهیه جداول آماری و همچنین ضعف آمارهای منطقه‌ای در ایران، روش‌های غیرآماری به‌ویژه ...
بیشتر
در دهه‌های گذشته، مطرح شدن مفهوم برنامه‌ریزی منطقه‌ای و کاربردهای مدل داده-ستانده در این زمینه، باعث شده است که تهیه جداول داده-ستانده منطقه‌ای به شدت مورد توجه پژوهشگران و سیاست‌گذاران حوزه‌های مختلف قرار گیرد. با توجه به زمان‌بر و پرهزینه بودن تهیه جداول آماری و همچنین ضعف آمارهای منطقه‌ای در ایران، روش‌های غیرآماری به‌ویژه روش سهم مکانی، رایج‌ترین روش مورد استفاده برای تهیه جداول منطقه‌ای در ایران به‌حساب می‌آیند. روش سهم مکانی و توابع مختلف آن طی سال‌های اخیر تحول قابل ملاحظه‌ای یافته که جدیدترین مورد آن را می‌توان معرفی تابع SFLQ دانست. هدف پژوهش حاضر این است که ضمن معرفی پرکاربردترین توابع سهم مکانی (با تأکید بر تابع تازه معرفی‌شده SFLQ)، روشی را جهت ارزیابی عملکرد آن‌ها در منطقه‌ای‌سازی جداول ملی (مطالعه موردی استان یزد) ارائه دهد. بر این اساس، از جدول سال 1390 مرکز پژوهش‌های مجلس استفاده شده و عملکرد توابع مختلف سهم مکانی فلگ مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهد روش‌های FLQ و AFLQ بر اساس معیارهای مختلف سنجش خطای آماری، در تهیه جدول استان یزد دارای عملکرد تقریبا یکسانی هستند. اما روش SFLQ توانسته است تا حدی عملکرد آن‌ها را بهبود دهد. روش SFLQ در محاسبه پیوندهای پسین و پیشین بخش‌های اقتصادی استان نیز عملکرد متفاوتی از دو روش دیگر دارد.
